Wat muziek kan veranderen aan een film.
Het stuk is afkomstig uit een scene van de Pirates of the
Caribbean – boat scene.
Stap 1. Luisteren naar het muziekstuk.
Betekenis: Ik wil de leerlingen laten horen wat muziek
onder een film met onze emoties doet en dat het zeer stemmingsbepalend is. Onder
een spannende scene een romantisch deuntje zetten wekt natuurlijk niet het
gewenste effect op.
Vorm: In het stuk zit geen herhaling dus veel variatie.
Klankaspecten: de klankduur is telkens verschillend, de
ene stukken lang en op sommige stukjes kort. Dit word goed met elkaar
afgewisseld. Er zit weinig variatie in de klankhoogte en klanksterkte, ook
blijft de klankkleur telkens het zelfde.
Luisterstijlen: de luisterstijlen worden uitgebreid
uitgelegd in stap 2.
Stap 2. Hoe de kinderen luisteren en wat kunnen de
kinderen ontdekken van dit muziekstuk.
De kinderen zullen analytisch luisteren omdat ik wil
weten wat voor instrumenten er gebruikt worden en dat ze weten hoe deze klinken. De leerlingen zullen sociaal luisteren omdat dit
muziekstuk klassikaal word afgespeeld en omdat ik het ga bespreken met de hele
groep. De kinderen gaan ook creatief luisteren omdat ik wil dat zij hier later
een gebeurtenis bij schrijven.
Ook luisteren de kinderen musicerend, ik laat eerst de
gewone versie horen en later de opvolgende met de vrolijke versies erbij,
daardoor gaan de kinderen denken van waar zij voor zouden kiezen en welke
muziekstuk het beste bij het fragment zou passen. De kinderen ontdekken
hierdoor wat muziek met een film doet en hoe raar het zou zijn als er vrolijke
muziek onder een spannend fragment zou zitten.
Stap 3. Welke opdracht wil ik koppelen aan dit stuk.
Het muziekstuk roept een bepaald gevoel op, ik wil dat de
leerlingen bovenaan hun blad schrijven wat voor gevoel dit oproept bijvoorbeeld
trots en dan daaronder een gebeurtenis schrijven waarbij zij zich trots voelde.
Ik zou willen dat de kinderen begrijpen dat muziek altijd iets probeert over te
brengen en daarmee een bepaald gevoel oproept.
Stap 4. Beschrijf wat de kinderen moeten doen.
De kinderen zijn bezig met creëren en hoeven niet na te
denken welk instrument ze horen maar zijn meer aan het denken wat voor gevoel
het roept en hierbij een gebeurtenis te plaatsen. Het is dan ook de bedoeling
dat het verhaal schrijven en het luisteren naar de muziek compleet op gevoel
gaat.
Stap 5. Didactische werkvorm.
De kinderen proberen een beeld te krijgen bij muziek, ook
kijken ze hierbij wat voor gevoelens ze krijgen bij dit muziekstuk.
Stap 6. Coöperatief leren.
We luisteren het stuk klassikaal, ook bespreken we het en
mogen de kinderen onderling hun mening delen zolang dit maar op fluister niveau
gaat. Later kunnen de kinderen die dit leuk vinden en graag zouden willen hun
verhaal voorlezen aan de rest van de klas. Dit valt niet zo zeer onder coöperatief
leren maar zo is er wel onderlinge communicatie.
Stap 7. Een verrassende opening.
Ik start het fragment op 1:20, dit is met de vrolijke
muziek. De leerlingen zullen het fragment herkennen maar de muziek niet kunnen
plaatsen. Hierdoor trek ik hun aandacht.
Stap 8. Nabespreken.
Iedereen heeft 15 minuten de tijd gehad om hun verhaal op
te schrijven. Niet elk kind zal de behoefte hebben om zijn verhaal voor te
dragen aan de rest van de klas, daarom vraag ik de kinderen die dit wel willen
hun vinger op te steken en laat 3 kinderen hun verhaal opdragen. Na het
bespreken mogen de kinderen die het af hebben het bij mij komen inleveren en de
rest mag het erbij schrijven op zijn weektaak. Aan het einde van de week wil ik
van iedereen hun verhaal hebben zodat ik zelf ook nog even de kans krijg om ze
door te lezen.
Stap 9. Feedback.
Deze opdracht heb ik laten uitvoeren door mijn zusje van
16 jaar. Zij vond dit een erg leuke opdracht, vooral omdat je in het filmpje de
verschillende muziekstukken hoort onder een fragment, zij vond wel dat het
persoonlijk is om een waargebeurde situatie op te schrijven, het zijn altijd
dezelfde kinderen die wel willen voordragen maar zij had geen idee hoe ik dit
zou kunnen veranderen. Ik ben zelf van mening dat als iemand niet wil dan hoeft
het niet en als iemand wel zijn vinger opsteekt die normaal niet of nooit
voordraagt die gene dan te kiezen. Ook kan je een kind die geen vinger heeft
opgestoken subtiel vragen of hij/zij dit niet leuk zou vinden om zijn verhaal
te vertellen.
Stap 10. Wat heb ik met mijn feedback gedaan.
Ik heb in mijn stappenplan niks veranderd door de tip,
wel heb ik voor mijzelf al uitgedacht wat ik in dit soort situaties kan doen en
hoe ik een kind dan toch kan stimuleren. Hier heb ik dan ook gebruik van
gemaakt in mijn stage.
de link van mijn filmpje is: https://www.youtube.com/watch?v=rn9V0cN4NWs
